.png "عصر ایران")
۲۶ آذر ۱۴۰۴
به روز شده در: ۲۶ آذر ۱۴۰۴ - ۰۸:۲۹
بارش سنگین برف در سربیژن؛ محور جیرفت–ساردوئیه مسدود شد (فیلم) آشفتگی و سرگشتگی در آیین وداع با هنرمند بزرگ/ اندر حکایات تمایلات تافتۀ جدابافتگی
این آشفتگی و بی معنایی ناخودآگاه ما را به یاد آیین وداع با «ژان پل بلموندو» هنرمند نامآور فرانسوی میاندازد که در آن، یک اثر هنری جاودانه ساخته شد
عصر ایران؛ مریم رحمَنی*- در مکالمات روزمره، رسمی و ژورنالیستی بارها و بارها از واژهای استفاده میشود که خیلی وقتها معیار و سنجۀ مقایسۀ رفتار و منش آدمهاست. «اصالت». با هربار به کار بردن این واژه میتوان معیار انسانی را یک سر و گردن از تصورات قبلی بالاتر برد.
اما گاهی اوقات رفتارهایی شکل میگیرد که معنای این واژه را در ذهن به چالش میکشد. رفتارهایی که هرچه بیشتر دیده میشوند حساسیتهای جامعه را بیش از پیش برمیانگیزند. رفتارهایی که به جای آن که ریشه در اصالت در معنای دقیق کلمه داشته باشد نشانۀ نوعی سرگشتگی و آشفتگی در القای تفاوتهای ریشهای و ماهوی افراد از دیگران است.
آیین تشییع و خاکسپاری «ناصر تقوایی»، یکی از پررنگترین نشانههای این نوع تمایلات است. تمایلاتی از تافتۀی جدا بافتگی! که از سوی اقشار خاصی از جامعه در امور مختلف زیستشان که قابل ارائه و به اشتراکگذاری است، با سر و صدای زیاد و بهرهگیری از احساسات جمعی، به ظهور میرسد.
به خاکسپاری در فرهنگها و ادیان و نیز دورههای تاریخی مختلف، به شیوههای گوناگونی انجام میشود. اگر بخواهیم واژۀ «اصالت» را در این مورد نیز بهکار ببریم، پایبندی به ریشههای هر آیینی در رفتارهای حمعی، بازتاب روشن این واژه خواهد بود که در آیین تشییع «ناصر تقوایی» جز آشفتگی و هرکس به مسیری، هیچ نشانۀ دیگری نداشت.
نمونۀ عینی این آشفتگی، بر دوش کشیدن تابوت هنرمند است. طراحی لباس و ترکیب رنگ سفید با پاپیون و دکمههای مشکی، هرچند در جهت وفاداری به خواست هنرمند فقید شکل گرفته اما یک سردرگمی را در نگاه بیننده ایجاد میکند با این پرسش که، سرانجام سفید یا سیاه؟
علاوه بر این بینظمی آشکار و سرسامآور مراسم که در نقطۀ عطف آن یعنی بر دوش بردن تابوت که تقلای ایجاد نظم در رفتار یکی از برگزارکنندهگان، آنرا برجستهتر نشان داد، نه تنها درونمایۀ چنین آیینی را دستمایۀ این نوع ژست ساحته بلکه این معنا را در ذهن بیننده متبادر میکند که تمام این ژست و آیین دستمایهای است برای نمایش خود و نه پاسداشت روح و جسم هنرمند بزرگی چون ناصر تقوایی که بسیاری او را عزیز داشته و از فقداناش اندوهگیناند.
این آشفتگی و بی معنایی ناخودآگاه ما را به یاد آیین وداع با «ژان پل بلموندو» هنرمند نامآور فرانسوی میاندازد که در آن، یک اثر هنری جاودانه ساخته شد، چنانکه هنرمند در سالهای عمرش از خود به یادگار گذاشته بود. بنابراین هنرمند در آخرین لحظههای حضور جسماش در این جهان، نقشی باشکوه از خود به یادگار گذاشت. اتفاقی که میتوانست در آیین وداع با «ناصر تقوایی» نیز رخ دهد. نقشی از اصالت و ماندگاری، چنانکه در آثار او متجلی بود.
-----------------------------------
*داستاننویس
لینک کوتاه: کپی لینک
همزمان با بارش در جاده های ۲۴ استان/ ترافیک آزادراه قزوین–کرج عقدنامه ۱۳۴ ساله را تماشا کنید پروفسور علوم هستهای یهودی حامی اسرائیل به ضرب گلوله کشته شد ثروت ایلان ماسک از مجموع دارایی زاکربرگ، وارن بافت و جف بیزوس بیشتر است! روزنامه هم میهن: مساله ایران امروز، سیاست گذاری در توهم است هشدارهای سلامتی ویژه افراد بالای ۵۰ سال قدرتهای هوایی؛ ۷ کشور با بیشترین جنگندههای آمریکایی ترامپ : اعلام محاصره دریایی ونزوئلا / ونزوئلا باید تمام نفت، زمین و سایر داراییهایی را که قبلاً از ما دزدیده بازگرداند سرمای واقعی فردا پنج شنبه از راه می رسد + جزئیات در سال ۱۳۱۶ آسایشگاه سل شاهآباد در محل کاخ دارآباد افتتاح شد (عکس) آلبوم تصاویر بارش شهابی جوزایی ۲۰۲۵ امروز با صائب: حاجت خود به چرخ سفله مبر هشدار متخصصان ارتوپد درباره مصرف زیاد یک نوشیدنی شیردال سوئدی در برابر اژدهای چین؛ نبرد چابکی و پنهانکاری خواب کافی، سپر قدرتمند کودکان در برابر آسیبهای روانی فقر